ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΛΟ ΕΑΥΤΟ

Εάν ρωτήσουμε ένα παιδί να μας μιλήσει για την αυτοεικόνα του, πως δηλαδή αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, αμέσως παίρνουμε πολλές πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο έχει μεγαλώσει. Από το είδος της απάντησης που θα μας δώσει κατανοούμε αν επιβραβεύεται από τους γονείς του για τις κοινωνικές επιτυχίες τις οποίες έχει ή αν ενθαρρύνεται για την γενικότερη αξία του ως άνθρωπος.

Εάν από την άλλη ρωτήσουμε έναν ενήλικα πως βλέπει τον εαυτό του καταλαβαίνουμε πολλά περισσότερα πράγματα, πέρα από το πως έχει μεγαλώσει. Καταλαβαίνουμε τη στάση ζωής του. Είμαστε σίγουροι πως μ’ αυτόν τον τρόπο θα έχει πορευτεί στη ζωή του. 

Για παράδειγμα, αν κάποιος συνέχεια γκρινιάζει και παραπονιέται πως βαριέται, δεν μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε την έλλειψη προσοχής και την έλλειψη ενδιαφερόντων που είχε ως παιδί. Ενδεχομένως τα ερεθίσματά του να ήταν περιορισμένα.

Ωστόσο, εκτός από αυτό αντικρίζουμε κι έναν άνθρωπο που το παράπονό του το έχει κάνει σημαία του. Επειδή έτσι έχει μάθει, κι επειδή ακόμα επιλέγει να πορεύεται με αυτό τον τρόπο, νιώθει πως κερδίζει την προσοχή των άλλων. Είναι το είδος των ανθρώπων που οποιοδήποτε σχόλιο τρίτων τους επηρεάζει πολύ, γιατί δεν έχουν ορθή εικόνα του εαυτού τους.

Το καλό είναι ότι η ορθή εικόνα του εαυτού μας χτίζεται. Δεν είμαστε καταδικασμένοι στα φαντάσματα του παρελθόντος, όσο χρήσιμο κι αν είναι να γνωρίζουμε την ύπαρξή τους.

Χτίζοντας έναν καλό εαυτό παράλληλα αναπτύσσονται όλες οι πλευρές μας. Αν ένα παιδί επικροτείται από τους γονείς του για την προσωπικότητά του, χωρίς να προσπαθούν να την αλλάξουν, δεν ανησυχούμε για την πρόοδό του στο σχολείο. Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο; Μα η γνήσια αυτοπεποίθηση του παιδιού, η οποία προέρχεται μέσα από τον τρόπο που τον βλέπουν οι γονείς του, θα του δώσει κίνητρο στη μάθηση. Θα νιώθει ότι τα καταφέρνει.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτουργεί και στους ενήλικες. Αν πιστέψουμε στα θετικά μας στοιχεία, θα έχουμε ανάπτυξη και σε άλλους τομείς της ζωής μας. 

Πρωτίστως, όμως, είναι υψίστης σημασίας η εύρεση των καλών μας στοιχείων. Αυτή θα είναι η βάση μας για το οικοδόμημα που θέλουμε να χτίσουμε. 

Η αναγνώριση των θετικών μας στοιχείων προϋποθέτει αγάπη προς τον εαυτό μας. Προϋποθέτει τη δέσμευση της θέασης του εαυτού μας με έναν ευνοϊκότερο τρόπο.   Με έναν τρόπο όπου θα αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας ολόκληρο, ακριβώς όπως είναι. 

Αντικρίζοντας τον εαυτό μας μ’αυτόν τον τρόπο χτίζουμε τον καλύτερό μας εαυτό, χτίζουμε την αυτοπεποίθησή μας, τον αυτοσεβασμό μας, την αυτοεικόνα μας. Η επιμονή μας στην αναγνώριση και εδραίωση των καλών μας στοιχείων είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία ακουμπάει ο εαυτός μας. Πρέπει να είναι γερά και από τα καλύτερα υλικά για να αντέχουν τους σεισμούς. 

Πιστεύετε ότι ένα τόσο γερό οικοδόμημα κινδυνεύει να πέσει από τον αέρα ή την βροχή;

Πιστεύετε ότι αν έχουμε αυτοεκτίμηση, θα μας επηρεάζουν αρνητικά τα λάθη μας; Τα λάθη μας θα γίνονται μαθήματα, που θα μας κάνουν πιο σοφούς, χωρίς να μας στήνουν στο τοίχο. Κι έτσι θα προχωράμε προς τα εμπρός το δρόμο μας, χωρίς να κολλάμε σε περιστάσεις.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

ΓΚΑΙΤΕ