ΜΟΝΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί για την σοφία της φύσης; Πόσα φυσικά φαινόμενα συμβαίνουν παράλληλα μ’εμάς; Τα περισσότερα αθόρυβα και με ηρεμία διαδραματίζονται γύρω μας. Πολλές φορές πρέπει να δείξουμε πολλή προσοχή και υπομονή για να τα αντιληφθούμε. 

Πρόσφατα διάβασα για μια διαδικασία η οποία συμβαίνει στο έδαφος της γης και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας. 

Η έννοια της αμειψισποράς είναι γνωστή στους γεωργούς από τα πρώτα εξελικτικά στάδια ανάπτυξης της γεωργίας στον πλανήτη. Με τον όρο αμειψισπορά εννοούμε την εναλλαγή των καλλιεργειών σε ένα χωράφι. Σκοπός της είναι ο εμπλουτισμός του εδάφους με συστατικά που άλλα φυτά απορροφούν και άλλα αποδίδουν στο έδαφος. Επειδή άλλα φυτά ζητούν περισσότερα θρεπτικά συστατικά από το χωράφι και άλλα δίνουν πλεόνασμα αυτών χρειάζεται η εναλλαγή τους για να μπορέσει το χώμα να έρθει σε μια ισορροπία και να δίνει στο κάθε φυτό αυτό ακριβώς που χρειάζεται. 

Εάν ο γεωργός δεν είναι γνώστης αυτής της διαδικασίας και επιλέγει την μονοκαλλιέργεια, οι κίνδυνοι είναι πολλοί και προς πάσα κατεύθυνση.

Αρχικά, το χωράφι κινδυνεύει καθώς δεν θα εμπλουτίζεται με συστατικά, τα οποία χρειάζονται για την ορθή ανάπτυξη των φυτών. Στη συνέχεια έρχεται η ανάγκη για φυτοφάρμακα για την αποφυγή εντόμων (στα χωράφια όπου εκτελείται η αμειψισπορά τα έντομα απομακρύνονται μόνα τους). Ως συνέχεια των φυτοφαρμάκων έρχεται η μόλυνση του εδάφους, του φυτού και της ατμόσφαιρας. Μην ξεχνάμε τα ζώα, τα οποία δεν θα μείνουν ανεπηρέαστα από αυτή την στρατηγική. 

Έτσι λοιπόν, οι περισσότεροι παραδοσιακοί γεωργοί τάσσονται υπέρ της αμειψισποράς αλλά και της αγρανάπαυσης. Η αγρανάπαυση είναι η διακοπή της καλλιέργειας για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έτσι ώστε το έδαφος να αποκτήσει ξανά την παραγωγικότητά του. Όπως εξηγούν οι γεωργοί αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη στα χωράφια που εφαρμόζεται η αμειψισπορά αλλά κυρίως σε χωράφια με μονοκαλλιέργειες. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν καλλιεργείται ένα είδος φυτού σε ένα μόνο συγκεκριμένο κομμάτι γης τότε καταναλώνονται όλα τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο ένα διάλειμμα ώστε να επανέλθει. 

Πόσο σοφοί είναι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γη! Πόσο διδακτική είναι η φύση για την ζωή μας! Ίσως για αυτό να αξίζει να ασχοληθούμε με αυτήν. Μας δίνει πολλά μαθήματα, χωρίς να μας τα επιβάλλει. Είναι εκεί για όποιον θέλει να τα ανακαλύψει. Αρκεί να πάει προς αυτή την κατεύθυνση. 

Έχετε υπάρξει σε περιόδους μονοκαλλιέργειας; Σε περιόδους που μόνο ένα πράγμα είχε σημασία για σας; Σε περιόδους όπου μόνο η δουλειά είχε χώρο να υπάρξει ή σε περιόδους όπου το παιδί σας ήταν πάνω απ’όλα; Σε περιόδους όπου η χαρά δεν χωρούσε στο πρόγραμμά σας, λόγω υποχρεώσεων; Έχετε νιώσει την ρουτίνα να σας πνίγει; 

Αν ναι, υποθέτω πως περάσατε πολύ βαρετά και με πολλή κούραση αυτή τη φάση της ζωής σας. Και τι κρίμα το ίδιο βαρετά και με πλήξη πέρασαν το χρόνο τους και οι άλλοι άνθρωποι γύρω σας. Γιατί είναι θέμα χρόνου να βαρεθεί αυτός που εκτελεί την μονοκαλλιέργεια, αφού δεν έχει ποικιλία φυτών να διαχειριστεί, και επίσης είναι θέμα χρόνου το φυτό που κρατά να αρχίζει να χάνει σε ζωντάνια και υγεία.

Όταν εμείς οι ίδιοι βάζουμε ταμπέλες στους εαυτούς μας τότε από μόνοι μας αποκλείουμε ή αγνοούμε άλλες πλευρές της προσωπικότητάς μας. 

Για παράδειγμα, αν ένα παιδί έμπλεκε σε καβγάδες, πολύ συχνά όταν ήταν στο σχολείο και οι οικογένεια του το έχει στιγματίσει για αυτό, δεν θα ήταν παράξενο αν μεγαλώνοντας τον ακούγαμε να λέει στην παρέα του “ε εγώ είμαι οξύθυμος τι να κάνουμε”. Πόσο ανυποψίαστος είναι για την ταμπέλα που του έχει δοθεί! 

Αν από μικρός άκουγε στα αυτιά του ότι αυτός ευθύνεται για τους τσακωμούς ή ότι αυτός δημιουργεί τις εντάσεις μέσα στο σπίτι και μεταξύ των αδερφών του, δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι αυτό το pattern θα ακολουθήσει σε όλη του τη ζωή. Αλλά αυτό που πρέπει να ξέρει είναι ότι δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι μόνο οι τσακωμοί που δημιουργούσε, δεν είναι το παιδί που έχει πάντα θυμό (επειδή ενδεχομένως η μητέρα του είχε θυμό προς τον πατέρα και δεν μπορούσε να τον εκφράσει έκανε προβολή του θυμού της στο παιδί της). 

Είναι πολλά άλλα, πολύ καλύτερα από αυτό. Αλλά για να τα ανακαλύψει, πρέπει πλέον να κοιτάξει αυτός μέσα του και να τα βρει αυτά τα στοιχεία. Με την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους θα εντοπίσει τα κομμάτια που του λείπουν και θα έρθει να συμπληρώσει δίπλα στο οξύθυμος το ευαίσθητος, το ευγενικός, το έξυπνος, το ζωντανός!

Όπως σε ένα παζλ χρειάζονται όλα τα κομμάτια για να φανεί η εικόνα έτσι και με εμάς, όσα περισσότερα κομμάτια μας αναδυθούν, τόσο πιο ολοκληρωμένη εικόνα θα έχουμε για τον εαυτό μας. Και το κάνουμε για μας, για κανέναν άλλο. Δεν είμαστε μόνο ένα πράγμα, είμαστε πολλά. Εύστοχο βέβαια, θα ήταν να αναρωτηθούμε πως έχουμε φτάσει να πιστεύουμε πως είμαστε ένα πράγμα. Αλλά όποια κι αν είναι η απάντηση, είναι ελπιδοφόρο να ξέρουμε ότι γεωργοί στο δικό μας χωράφι είμαστε εμείς.

Κι αν επιλέξουμε να περάσουμε στην αμειψισπορά από την μονοκαλλιέργεια μπορούμε να το κάνουμε. Για να είμαστε ειλικρινείς αυτό θέλει κόπο. Πρώτο βήμα είναι να αντιληφθούμε τα άλλα κομμάτια που έχουμε μέσα μας. Δεύτερο βήμα είναι να δυσαρεστηθούμε με την μονοκαλλιέργεια του εαυτού μας, η οποία δεν οφείλεται σε δικές μας επιλογές 100%, αλλά πλέον φέρουμε την ευθύνη της αλλαγής μας. Στη συνέχεια ξεκινά το σκάψιμο, το καθάρισμα και το φύτεμα των φυτών που εμείς επιθυμούμε. 

Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι η συνειδητοποίηση του εαυτού μας και η ανάπτυξή του δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Ενδέχεται να χρειάζεται να πάρεις το χρόνο σου. Ίσως ο εαυτός σου να χρειάζεται μια αγρανάπαυση για να μεταβολίσει τις πληροφορίες που είχε και τις πληροφορίες που έρχονται.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προχωράς επειδή φανερά δεν γίνονται βήματα. Και το χωράφι στην αγρανάπαυση ακαλλιέργητο μένει αλλά αθόρυβα και μυστικά γεμίζει με πλούσια συστατικά που θα το βοηθήσουν να γίνει γόνιμο.  

Αξίζει να δυσκολευτούμε για να αναπτύξουμε στον εαυτό μας όσα περισσότερα στοιχεία μπορούμε. Και να είμαστε σίγουροι πως από αυτό, πρώτοι εμείς θα ωφεληθούμε.